“Tot vandaag is dat onze meest memorabele overwinning”

Acht jaar is Edwin Blauwblomme voorzitter van Knack Roeselare als zijn club zich kwalificeert voor de Final Four van de Top Teams Cup. Zijn team heeft er dan een Europese campagne op zitten die onder meer voert langs Bosnië, Portugal en Kroatië. Na een vrij eenvoudige overwinning (twee keer 3-0) in de kwartfinales tegen het Hongaarse Kaposvar, hebben de West-Vlamingen hun ticket voor Częstochowa beet. In de Poolse industriestad zal Roeselare met drie andere teams strijden voor de Top Teams Cup. “Ik was wat ontgoocheld dat wij geen kandidatuur hadden ingediend om de Final Four bij ons in Roeselare te organiseren”, vertelt Edwin Blauwblomme. “Maar enkele bestuursleden zagen dat niet zitten: ook als je je niet kwalificeert voor de Final Four, moet je die organiseren. Financieel is dat een catastrofe.”
Het gaat dus richting Częstochowa en met de thuisploeg krijgt Roeselare in de halve finales meteen een harde noot te kraken. Dat die wedstrijd niet in West-Vlaanderen doorgaat, heeft ook zo z’n voordeel, denkt Edwin vandaag. “We wisten dat winnen in en van Częstochowa moeilijk was. Maar misschien was de druk bij ons wat minder omdat we niet thuis speelden. Doe je dat wel, dan ben je de topfavoriet.”

“Als je een Poolse club in Polen kan kloppen, dan kan je ook kan winnen van een Portugees team.” © RN – Krant van West-Vlaanderen

Telefoontje naar Lubański

Voor de Roeselaarse delegatie een voet in de sporthal kan zetten, gaat de hartslag bij de West-Vlamingen al een keer de lucht in. Aan de controle na de landing ontstaat commotie rond de papieren van speler Steve Brinkman. De vraag is of de Canadees wel binnen mag in Polen. Sommigen zien er een poging in om de West-Vlamingen te destabiliseren. “Ik denk niet dat dat het geval was”, zegt Edwin vandaag. “Er was iets mis met dat Canadese paspoort en die douanier deed waarschijnlijk zeer goed zijn werk. We beslisten om de rest van de ploeg niet te laten wachten op de luchthaven. Zo kon die nog een training afwerken.”
In een poging om Steve Brinkman toch voorbij de paspoortcontrole te krijgen, belt Edwin naar Włodek Lubański. De Poolse ex-voetballer van onder meer Lokeren is een nationale held. Maar Lubański is ook een tennisvriend van Edwin. “Even na dat telefoontje werd Brinkman doorgelaten. Ik ben niet zeker dat dat effectief door Lubański kwam. Maar of het nu met of zonder Włodeks hulp was, het was toch alleszins met dank aan hem.”

(lees verder onder foto)

“Een complete verrassing was onze overwinning niet. We hadden een heel goede ploeg.” © RN – Krant van West-Vlaanderen

Volleyballand

Het team is dus compleet om de strijd met thuisploeg Częstochowa aan te gaan. Al is ‘compleet’ wat overdreven, want coach Dominique Baeyens mist enkele spelers, onder meer door blessures. De zaal is alvast stevig opgewarmd voor het Pools-Belgische duel. “Iedereen weet dat Polen een volleyballand is”, zegt Edwin. “Częstochowa speelde in een relatief kleine zaal, maar de sfeer was optimaal voor de thuisploeg. De houding van het publiek was een beetje negatief naar ons, maar dat is ook logisch, hé. En het is leuker dan spelen in een lege zaal.”
“’We zullen wel zien’, met die houding begonnen we aan de wedstrijd. Maar na twee sets stond het 1-1 en voelden we dat we kansen hadden. De derde en vierde set speelden we zo goed dat we Częstochowa gewoon klopten. We waren echt goed, maar een complete verrassing was die overwinning niet. We hadden een heel goede ploeg. Dat was de tijd van Iván Contreras in topvorm en van de gebroeders Falasca die schitterend speelden in Polen. Miguel Falasca, die enkele jaren geleden stief aan een hartstilstand, was een van de beste spelverdelers van Europa.”

“Zonder medeweten van de spelers en de staf boekten mijn vrouw en ik vooraf al een zaal om een feestje te bouwen.” © RN – Krant van West-Vlaanderen

Stevige feestnacht

“We beseften dat we de moeilijkste ploeg van het tornooi geklopt hadden, maar van decompressie was geen sprake. De staf en de spelers zullen wel beseft hebben dat dit een enige mogelijkheid was om een Europabeker te winnen. Er was 100 % inzet en concentratie. Zelf dacht ik wel dat we een grote kans maakten om de beker te winnen. ‘Wat doen we dan?’, vroeg ik me af. Zonder medeweten van de spelers en de staf zochten mijn vrouw en ik in Częstochowa een zaal om achteraf een feestje te bouwen. Die boekten we, met de voorwaarde dat het feest enkel zou doorgaan bij bekerwinst.”
Maar voor er aan feesten kan worden gedacht, moet er natuurlijk nog worden gevolleybald. De tegenstander in de finale is het Portugese team Espinho. Roeselare wint de eerste twee sets, maar als de Portugezen met de derde aan de haal gaan, wordt de voorzitter toch wat zenuwachtig. “’’Oei, dat wordt toch niet zó gemakkelijk’, dacht ik. Maar uiteindelijk wonnen we vrij vlot. Als je een Poolse club in Polen kan kloppen, dan kan je ook kan winnen van een Portugees team. Dat werd toen bevestigd.”
Na de finale komt de geboekte zaal goed van pas. Het volledige Roeselaarse gezelschap, met spelers, staf, bestuursleden, sponsors en supporters, zet een stevig feestje in. “Sommigen gingen de hele nacht door en vertrokken ’s ochtends rechtstreeks naar de luchthaven. Anderen, waaronder ik, zagen toch twee uurtjes hun bed.” (lacht)

“De Top Teams Cup hielp Roeselare (hier coach Dominique Baeyens) enorm qua naamsbekendheid.” © RN – Krant van West-Vlaanderen

Unieke prestatie

Tot vandaag blijft Roeselare de enige Belgische mannenploeg die erin is geslaagd een Europese volleybalbeker te winnen. Edwin is al geruime tijd geen voorzitter meer, maar wordt nog geregeld herinnerd aan dat huzarenstukje. “Als het volleybal in het gezelschap van vrienden nog eens ter sprake komt, dan gaat het altijd over die Europese beker. Weinigen refereren aan een kampioenstitel tegen Maaseik, wat sportief gezien misschien wel hoger staat. Het is voor mensen die het volleybal volgen onze meest memorabele overwinning.”
Franse, Italiaanse en Griekse ploegen doen niet mee aan de Top Teams Cup. Het is dus niet de zwaarste Europese bekercompetitie. Maar de overwinning betekent voor Roeselare toch bijzonder veel, vindt Edwin. “De Top Teams Cup hielp ons enorm qua naamsbekendheid. En dat we de enige Belgische mannenploeg zijn die daarin slaagde, dat kan tellen. Zo’n unieke prestatie blijft hangen. Het hielp ons bij de verdere uitbouw van de club. Het was de bevestiging dat wij aan de top stonden.”
Nog in Polen overweegt Edwin om afscheid te nemen als voorzitter. Stoppen op een hoogtepunt, zoiets. Maar hij blijft uiteindelijk aan, na overleg met Roularta-baas Rik Denolf. Met hem zette Edwin acht jaar eerder zijn schouders onder Knack Roeselare. “Dat was niet het goede moment. Je wint een Europabeker, dan moet je nieuwe sponsors aantrekken en de organisatie verbeteren. Dat is moeilijker als de voorzitter een nieuweling is.”

Edwin Blauwblomme (naast speler Iván Contreras) steekt de Top Teams Cup in de lucht. “Als het volleybal in het gezelschap van vrienden nog eens ter sprake komt, dan gaat het altijd over die Europese beker.” © RN – Krant van West-Vlaanderen

Van bijna failliet naar bekerwinst

De Top Teams Cup is een mijlpaal voor Roeselare, maar ook voor de voorzitter. “Bij mijn aantreden zat Roeselare niet in de beste papieren. Dat eerste seizoen mochten we haast niet starten in de competitie. Met de enorme steun van Rik Denolf maakte ik de club gezonder. Dat was de grootste uitdaging. Toch speelden we dat jaar de finale van de Beker van België. Met ons studentenploegske wonnen we die tegen Maaseik, dat op papier veel sterker was. Dat was een euforisch moment: van bijna failliet naar bekerwinst. Later volgden drie Final Fours in Europese bekers, maar geen eindoverwinning.” Tot op die ene dag in Częstochowa.

Dit verhaal verscheen voor het eerst in OKRA magazine in 2021. In de reeks ‘Herbeleef de glorie’ blikte ik terug op de ietwat vergeten hoogtepunten van de Belgische sportgeschiedenis. Ontdek ook de verhalen van andere Belgische sportfiguren en -teams.